Και τα παιδιά αγχώνονται…

Άγχος δεν νιώθουν μόνο οι ενήλικοι, αλλά και τα παιδιά. Μάλιστα, τα παιδιά, ενδέχεται να «υιοθετούν» και να συμμερίζονται το άγχος των γονιών τους. Στις πολύ μικρές ηλικίες, αιτία άγχους μπορεί πολύ απλά να είναι η ελλιπής παρουσία του γονέα στη ζωή του παιδιού -καθώς ο ρόλος των γονιών σε αυτές τις ηλικίες είναι πολύ σημαντικός για την αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας των παιδιών. Έτσι, η απομάκρυνσή τους από τους γονείς τους αποτελεί πηγή άγχους. Σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπως στα παιδιά σχολικής ηλικίας και τους εφήβους, το άγχος μπορεί να προκαλείται από τις επιδόσεις τους στο σχολείο, αλλά και από την πίεση του κοινωνικού τους περίγυρου (ενσωμάτωση σε παρέες, δημοτικότητα κ.λπ.). Το άγχος οφείλεται συχνά στην αρνητική εικόνα που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους και στην έλλειψη αυτοεκτίμησης -συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους συνομηλίκους τους και θεωρούν τους ίδιους πάντα λιγότερο καλούς και «επιτυχημένους» από τους υπόλοιπους. Άγχος, όμως, μπορεί να προκαλέσουν και οι γονείς στα παιδιά τους, ακόμα και άθελά τους, εξαιτίας των υψηλών απαιτήσεων που έχουν από αυτά -κυρίως γονείς που έχουν οι ίδιοι επιτύχει πολλά στη ζωή τους. Τέλος, κάποιες καταστάσεις που δημιουργούν ούτως ή άλλως αισθήματα άγχους σε άτομα κάθε ηλικίας, όπως είναι μία ασθένεια, ένα διαζύγιο ή ένας θάνατος, επηρεάζουν πολύ και τα παιδιά, καθώς λειτουργούν ως αιτίες απώλειας της σταθερότητας και της αίσθησης ασφάλειας στη ζωή τους.

Πώς θα αντιληφθούμε ότι ένα παιδί έχει άγχος;

Το άγχος εκδηλώνεται στα παιδιά με απότομες αλλαγές στη διάθεση, έντονες εναλλαγές στην κινητικότητά τους (τη μία στιγμή υπερκινητικά και την άλλη νωθρά), δυσκολία στον ύπνο ή αλλαγή στις ώρες που κοιμούνται, επιθετικότητα ή ακόμα και «προβληματικές» αντιδράσεις όπως η νυχτερινή ενούρηση. Σε αρκετά παιδιά παρουσιάζονται και σωματικές ενοχλήσεις, όπως πονοκέφαλοι και στομαχόπονοι. Οι δυσκολίες προσαρμογής στο σχολείο, συγκέντρωσης και ολοκλήρωσης των εργασιών τους, το ρούφηγμα του αντίχειρα και το στριφογύρισμα των μαλλιών (κυρίως σε μικρές ηλικίες), η απομόνωση ή η ατίθαση κι εριστική συμπεριφορά που περιλαμβάνει εναντίωση σε κάθε μορφή εξουσίας και ψέματα, αποτελούν όλα ενδείξεις ότι ένα παιδί μπορεί να έχει άγχος.